En setiembre del añu 2001, Xuan Bello féxome'l convite d'escribir una columna selmanal pa Les Noticies. Pensélo un poco y acepté. Creo que foi un aciertu.
Pasaron los años, y Ramón Lluís Bande, cuando foi director del selmanariu, mudóme de páxina y allugóme xunto al editorial del periódicu. Ehí tuvi, una selmana tres d'otra, hasta esti día.
Nel últimu númberu de Les Noticies vengo de publicar la mio despidida a los llectores. Esbillo d'ella dos párrafos.
Nun ye esti'l llugar nin el momentu del reproche. A la de facer daqué, hai maneres más acertaes y hai otres que lo son menos. Pero la oportunidá de facer ver esos aciertos y esos errores depende muncho del llugar onde t'atopes: si nun tas en to casa, lo más sensato ye respetar los aciertos y errores del dueñu y, si nun te gusten, marchar. Agradeciendo, eso sí, la hospitalidá de la que fuisti oxetu hasta'l momentu del adiós.
Tampoco nun ye agora cuando tengo de dar esplicaciones. Al llector indiferente diben sobra-y, mientres qu'al llector intrigáu diben sabe-y a poco. Nun quiero defraudar nin a ún nin al otru. Prefiero da-yos les gracies a los dos.
