martes, 24 de marzo de 2009

Lambchop: "How I Quit Smoking" (1996)

Les de Kurt Wagner, a.k.a. Lambchop, son canciones crepusculares, xuxuriaes al escuchu, con un puntu d’ironía y un puntu d’inxenuidá, tal que correspuende a un escritor de caligrafía country con aspiraciones mundanes. Asina en temes como “The Man Who Loved Beer” (pa baillar agarrao) o “We Never Argue” (un tema d’esos de depués de la verbena, col brillu de les últimes bombielles enceses nel prau de la fiesta) o “Suzieju” (cola so almósfera xuglaresca y un Wagner que por dalguna razón suena más sinceru que davezu) o en “Theöne” (teatral y perfectamente imperfecta). La voz de Wagner resbaria hacia territorios inquietantes, arrodiada d’arreglos orquestales de fechura impresionista, en “The Militant” (una canción qu’apaez dos veces nel mesmu álbum, la primera nun rexistru llóbregu y tranquilu, la segunda con un aquel más agresivu y eléctricu) y en “The Scary Caroler” (nun difícil equilibriu rítmicu y tímbricu, d’aquellos qu’efectivamente suelen asociase cola obra de Lou Reed).
Hai en How I Quit Smoking muncho de desesperu finxíu y una bona parte de desesperu real, ensin que seya del too posible desentrellizar lo uno de lo otro. Un álbum que cambia con cada escucha, y tamién con cada oyente, seique tanto como la trayectoria de Lambchop va cambiar a lo llargo de más d’una década.

1 comentario:

Víctor dijo...

Buen disco, a mi me mola más el Nixon.

En directo, aunque quede feo decirlo me aburrieron como una ostra cuando vinieron a Gijón. A poco no me voy del concierto.